Μία γρήγορη ματιά στην αυτοκίνηση στην Ελλάδα (1900-1940)

Το γνωρίζατε πως τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα την δεκαετία του ’10 ήταν τόσο λίγα, που δεν έφεραν πινακίδες και μπορούσαν να αναγνωριστούν από το όνομα του ιδιοκτήτη τους; Από την άλλη, την περίοδο του Μεσοπολέμου, τα λεωφορεία έγιναν ένα αρκετά δημοφιλές μέσο μεταφοράς, καθώς οι τιμές των εισιτηρίων μειώθηκαν και το κοινό τα προτίμησε έναντι των αυτοκινήτων.

Τις πρώτες δεκαετίες τους 20ου αιώνα, στην Αμερική το περίφημο μοντέλο Τ του φορντικού συστήματος έφτανε στο αποκορύφωμα του και ο ανταγωνισμός μεταξύ του Ford και της General Motors, θα καθόριζε σε ένα μεγάλο ποσοστό τη μεθοδολογία και την αρχιτεκτονική που θα υιοθετούσε η βιομηχανική παραγωγή και κατ’επέκταση τα αυτοκίνητα που θα έφταναν στην Ελλάδα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως από την αρχή του εικοστού αιώνα έως την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, η αυτοκίνηση δεν έχει να κάνει μόνο με την τεχνολογία του τόπου, αλλά με ένα εύρος παραμέτρων της ελληνικής ζωής και πραγματικότητας.

Πιο συγκεκριμένα, χαράκτηκαν οδικά δίκτυα στις πόλεις και στην ύπαιθρο, ακολούθησαν συγκοινωνιακές πολιτικές, ο Τύπος υποδέχτηκε τα αυτοκίνητα της εποχής, ενώ υπήρχαν αντιδράσεις φοβίας απέναντι τους από το κοινό. Εν συνεχεία, οι τύποι της αυτοκίνησης αφορούν την τεχνολογία και τα οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν στις μάχες των Βαλκανικών και του Α’ Παγκοσμίου, ενώ τέλος, δημιουργήθηκαν ελληνικές λέσχες αυτοκινήτου. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί, πως εκείνη την εποχή, δειλά, αναπτυσσόταν παράλληλα και ο μηχανοκίνητος αθλητισμός.

Πηγή